PORADY HYDRAULICZNE

Jak przygotować dom przed zimą

Zacznijmy od przeglądu domu. Przyjrzyjmy się uważnie naszemu budynkowi lub mieszkaniu. Szczególną uwagę zwróćmy na okna, drzwi, ocieplenie budynku, kominy dymowe i wentylacyjne. Nie pomińmy również instalacji: wodnych, gazowych, kanalizacyjnych i grzewczych, oraz dróg, chodników, dachu i systemu odprowadzania z niego wody. Pamiętajmy, że od przeprowadzenia takiego przeglądu może zależeć, ile pieniędzy uda nam się zaoszczędzić na kosztach eksploatacyjnych podczas sezonu zimowego, a niektóre z nich mogą uchronić nas nawet przed utratą zdrowia.

Okna i drzwi - przez powierzchnie oszklone i otwory drzwiowe tracimy najwięcej ciepła, dlatego musimy uważnie przyjrzeć się tym elementom. Sprawdźmy, czy uszczelki dobrze przylegają do powierzchni okien, czy nie są spękane, wybrakowane. W chłodniejszy dzień po zamknięciu okien i drzwi przyłóżmy zewnętrzną część dłoni do miejsc styku skrzydeł z ościeżnicami i przesuńmy wzdłuż ich krawędzi. Jeżeli wykryjemy odczuwalny przepływ zimnego powietrza to znaczy, że w danym miejscu występuje nieszczelność, którą należy usunąć (przez wymianę uszczelki lub wyregulowanie elementu). Oczywiście nie dotyczy to miejsc gdzie pozostawiono specjalne szczeliny nawietrzające, w które powinny być wyposażone każde nowoczesne okna, gdyż są niezbędne do prawidłowego działania wentylacji grawitacyjnej. Jesień i zima są tymi porami roku, w których często występują porywiste wiatry. Sprawdźmy zatem, czy okucia okien i drzwi są dobrze wyregulowane tak, by podczas porywistych wiatrów nie doszło do niekontrolowanego ich otworzenia.

Ocieplenie - izolacja termiczna tworzy z naszego domu swoistego rodzaju termos, chroniąc zmagazynowane w nim ciepło. Chcąc uniknąć nadmiernej utraty ciepła musimy dokładnie sprawdzić stan izolacji naszego domu. Jeżeli w naszym domu na ścianach wykonana jest izolacja termiczna - w postaci ocieplenia z wełny mineralnej lub styropianu - przypatrzmy się dokładnie warstwie wykończeniowej, zwracając szczególną uwagę na wszelkiego rodzaju pęknięcia i uszkodzenia mechaniczne. Są to zazwyczaj punkty umożliwiające penetrację wody w głąb materiału izolacyjnego. Wilgotne miejsca tworzą mostki termiczne (miejsca o zwiększonym przenikaniu ciepła), przez które może uciekać nam ciepło. W najgorszych przypadkach, wnikająca przez warstwę ochronną woda może pod wpływem mrozu doprowadzić do poważnego uszkodzenia izolacji włącznie z odspojeniem jej od ściany. Konsekwencją takiego zdarzenia jest kosztowna naprawa. Pamiętajmy, aby takie miejsca naprawić lub przynajmniej tymczasowo zabezpieczyć (poprzez nałożenie w pęknięcia silikonu do powłok zewnętrznych, który przy naprawie łatwo jest wyciąć, a powinien on wytrzymać okres zimowy). Od strony poddasza, nasze domy chroni zazwyczaj izolacja wykonana z wełny mineralnej. Jest to bardzo ważny element ponieważ, jak wiemy, ciepłe powietrze unosi się do góry, więc każda przerwa w takiej izolacji powoduje spore straty ciepła. Do tego dochodzi nieprzyjemne zjawisko "rosienia" chłodniejszych powierzchni - na suficie zaczynają tworzyć się plamy z kurzu, a w najgorszych wypadkach zacieki. Zjawisko rosienia występuje zresztą we wszystkich chłodniejszych miejscach na powierzchni ścian i sufitów dlatego, po okresie zimowym bez trudu można znaleźć miejsca występowania mostków termicznych. Aby dobrze ocieplić strop, warstwa izolacyjna powinna mieć grubość minimum 14 cm (na zasadzie: im więcej tym lepiej).

Przejrzyjmy więc nasze poddasze, a w miejscach gdzie brak jest izolacji lub jest ona zbyt cienka, dołóżmy nową warstwę. Warto też sprawdzić, czy poddasze jest dobrze wentylowane - to właśnie w okresie zimowym najczęściej dochodzi do zawilgocenia izolacji i jej butwienia.

Kominy dymowe i wentylacyjne - przed okresem zimowym koniecznie wezwijmy kominiarza, by dokonał przeglądu kominów dymowych i wentylacyjnych. Tej sprawy nie można bagatelizować. Niewydolność systemu wentylacyjnego i dymowego może mieć tragiczne skutki. W skrajnych przypadkach może dojść do zaczadzeń spowodowanych brakiem możliwości odprowadzenia spalin lub brakiem wystarczającej ilości powietrza, potrzebnej do prawidłowej pracy pieców grzewczych czy kominków.

Ogrzewanie - pamiętajmy, by przed zimą sprawdzić nasz system wytwarzający ciepło. Jeżeli jesteśmy odbiorcami energii cieplnej z centralnej sieci grzewczej, wystarczy przed zimą sprawdzić szczelność grzejników oraz je odpowietrzyć. Z grzejników konwekcyjnych usuńmy wszystkie rzeczy mogące utrudnić swobodny przepływ powietrza między płytami grzewczymi. Jeżeli posiadamy własną kotłownię, pamiętajmy o sezonowym przeglądzie pieca. Przegląd taki powinien zostać wykonany przez wyspecjalizowanego serwisanta. Tego typu usługa nie jest droga, a pomoże "wyłapać" ewentualne usterki przed okresem grzewczym. Poprośmy też o ustawienie naszego pieca na optymalną wydajność (może to znacząco wpłynąć na ilość pieniędzy jakie wydamy na ogrzewanie w okresie zimowym). Jeżeli posiadamy stary piec, może warto zastanowić się nad jego wymianą na nowy, bardziej sprawny, wydajny i zużywający mniej paliwa model (taka inwestycja może nam się zwrócić już po paru sezonach grzewczych).

Zwróćmy także uwagę na drogę dojazdową do naszej posesji, podjazd do garażu, miejsce parkingowe, chodnik czy opaskę wokół budynku. Jeżeli nawierzchnia jest w jakikolwiek sposób uszkodzona pamiętajmy, że po zimie uszkodzenie to będzie o wiele większe. Warto więc zastanowić się nad wykonaniem naprawy jeszcze przed pierwszymi mrozami. Gdy temperatura spadnie poniżej zera na dłuższy okres czasu, trzeba z takimi pracami poczekać do wiosny.

Dach i system orynnowania - podczas przedsezonowego przeglądu musimy także zwrócić uwagę na stan techniczny naszych dachów. Okres zimowy to czas zawiei i zamieci śnieżnych. Dlatego też, nawet jeżeli w czasie opadów w okresie innych pór roku nie wykryli Państwo przecieków w swoim dachu, to w zimie, podczas chwilowych odwilży może okazać się, że nasz dach jest dziurawy jak sito za sprawą rozpierania jego warstw przez lód lub nawiewany śnieg. Prostą metodą odnalezienia możliwych miejsc nieszczelności jest przejrzenie dachu w słoneczny dzień od strony poddasza - oczywiście jeżeli jego konstrukcja nam na to pozwala. Jeżeli będziemy podejrzewali, że w jakimś miejscu może dojść w przyszłości do zacieku to nie zwlekajmy, tylko wezwijmy dekarza by dokonał przeglądu. Oczywiście kłopoty z dachem mogą być spowodowane złym odprowadzeniem wody z jego powierzchni. Dlatego musimy dodatkowo sprawdzić drożność systemu rynnowego, znaleźć miejsca nieszczelności (ewentualne miejsca powstawania sopli). Radzimy też, w miejscach w których woda z rur spustowych wypływa na podjazdy lub chodniki, przekręcić końcówki rur spustowych (oczywiście pod warunkiem że nie doprowadzi to do uszkodzenia całej rury), kierując rury np. w stronę trawników tak, by uniknąć powstawania lodowiska na traktach pieszych lub jezdnych.

Instalacje wodne, kanalizacyjne i gazowe - przy instalacjach sanitarnych skupmy się tylko na sprawdzeniu ich szczelności oraz na zabezpieczeniu miejsc możliwych zamarznięć. Pamiętajmy więc o sprawdzeniu izolacji na rurach w pomieszczeniach nie ogrzewanych i spuszczeniu wody z instalacji podlewającej ogrody. Zastanówmy się, czy w ostatnim czasie nie mieliśmy problemów z kanalizacją - w okresie zimowym z powodu mrozu o wiele łatwiej o jej zatkanie. W razie nagłej usterki kanalizacyjnej i poszukiwaniu hydraulika - zapraszamy do skorzystania z oferty pogotowia hydraulicznego w trójmieście.

Zalecamy regularny przegląd kanalizacji. - Udrożnienie i czyszczenie kanalizacji.

Na koniec przypominamy o sprawdzeniu sprzętu do odśnieżania, oraz o zmagazynowaniu suchego piasku do posypywania ścieżek, aby pierwszy atak śniegu nie sparaliżował naszego życia.

Postarajmy się przygotować do zimy jak najlepiej, jest to bowiem pora roku w której ewentualne usterki kosztują nas nie tylko więcej pieniędzy i czasu, ale także zdrowia, niż podczas pozostałych pór roku.

Jak postępować w przypadku przewiercenia w ścianie przewodu elektrycznego?

Na początku od razu trzeba zaznaczyć, że zawsze należy dołożyć wszelkich starań by nie doszło do tego typu awarii, gdyż przewiercenie przewodu będącego pod napięciem jest niebezpieczne dla zdrowia i życia. Zdarzały się niestety wypadki śmiertelne w wyniku przypadkowego porażenia prądem. Warto wiedzieć, że przewody z puszek, gniazdek czy włączników na ścianach powinny być ułożone w liniach poziomych i pionowych. Dlatego zanim zaczniesz wiercić sprawdź dobrze czy w tym miejscu nie powinien właśnie przechodzić jakiś przewód.

Wodomierze

Dbajmy o te urządzenia - zgodnie z ich wskazaniami płacimy przecież za zużytą wodę i ścieki (przyjmuje się, że ilość doprowadzonej wody jest taka sama, jak ilość wytworzonych ścieków). Gdy przewidujemy tzw. bezpowrotne zużycie wody, czyli np. podlewanie ogródka, zamontujmy również dodatkowy wodomierz. Zaoszczędzimy wówczas w dłuższej perspektywie na opłatach, ponieważ nie będziemy obciążani należnościami za ścieki.

CIEKAWOSTKI

INSTALACJE

Wybór materiału zależy przede wszystkim od rodzaju instalacji, która ma być wykonana. Najważniejszym kryterium jest maksymalna temperatura, jaką może osiąg­nąć płynąca rurami woda. Dlatego wszędzie tam, gdzie jest duże ryzyko przekroczenia temperatury 90°C, nie powinno się stosować rur z tworzywa sztucznego. Gdy temperatura wody na zasilaniu będzie wynosiła 90°C i więcej to w całej instalacji lepiej zastosować rury z miedzi. Jeżeli z jakichś względów chcemy jednak, by instalacja była z tworzywa, powinniśmy wybrać rury wielowarstwowe, ewentualnie z polibutylenu - o wyższej od innych odporności na temperaturę występującą w takich instalacjach. Instalacje, w których temperatura czynnika grzewczego przekracza 60°C, nie powinny być wykonywane z rur z PCV oraz z czystego PE

Instalacje z rur plastikowych

Konkurencja na rynku instalacyjnym oraz wprowadzenie nowoczesnych technologii powoduje, ze inwestorzy bądź instalatorzy coraz częściej wybierają nowoczesne technologie oparte na tworzywach sztucznych zamiast tradycyjnych instalacji stalowych.

Główne zalety systemu to: odporny na korozje i powstawanie kamienia osadowego, elastyczność, mały ciężar, łatwy, szybki i czysty montaż, korzystna cena , spełnia wymagania sanitarno - higieniczne. Polipropylen wyróżnia się dobra odpornością na temperaturę (dzięki kopolimeryzacji). Duża sztywność materiału umożliwia układanie rur w budynku sposobem konwencjonalnym . Rury łączy się przez zgrzewanie w temperaturze od 240 do 270°C. Można je stosować do instalacji wody zimnej, cieplej a także do centralnego ogrzewania (rury z wkładka aluminiowa). Szukanie nowych rozwiązań wynika z niedoskonałości rur stalowych (braku odporności na korozje, podatność na zarastanie kamieniem, dużej chropowatości, braku odporności na prądy błądzące, wysokiemu przewodnictwu cieplnemu, słabemu tłumieniu fal akustycznych oraz dużej czasochłonności prac montażowych i konserwacyjnych). Instalacje z tworzyw sztucznych są obojętne fizjologicznie oraz odporne mikrobiologicznie, nie maja wpływu na smak, zapach i kolor wody , są lekkie, charakteryzują się najdłuższą żywotnością. Dzięki swej elastyczności i wytrzymałości nie przenoszą drgań, bardzo rzadko ulegają uszkodzeniom mechanicznym. Są odporne na udary, siły rozciągające, ścierające, korozje i osady . Ważnym elementem jest także wysoka estetyka instalacji wykonanej z omawianego materiału.

Polipropylenowe (PP). Produkuje się je „zwykłe” i stabilizowane cieplnie. Tych pierwszych używa się w instalacjach zimnej wody, a drugich – do ciepłej wody i instalacji centralnego ogrzewania. To dlatego, że choć polipropylen wytrzymuje wysoką temperaturę (nawet powyżej +95°C), jednocześnie charakteryzuje się dużym współczynnikiem wydłużalności cieplnej. W rurach stabilizowanych cieplnie wydłużalność cieplna spada wielokrotnie. Są odporne na działanie silnych kwasów, zasad i soli organicznych. Rury do instalacji wodnych i grzewczych wykonuje się z kopolimeru PP-R, oznaczanego też PP-3, o lepszej elastyczności niż PP. Są też rury PP z powłoką antydyfuzyjną, co zapobiega przenikaniu do wnętrza tlenu (to niekorzystne zjawisko przyspiesza korozję stalowych części instalacji, na przykład grzejników). Rury z PP są dość sztywne, więc wszelkie zmiany kierunku wymagają użycia kształtek i złączek. Łączy się je z rurami metodą zgrzewania. Ponadto do połączeń stosuje się śrubunki, końcówki gwintowane oraz specjalne bloki przyłączeniowe.

Polibutylenowe (PB). Najnowszym tworzywem, z którego się robi rury do instalacji wodnych i grzewczych, jest polibutylen (PB) Rury z tego materiału są trwałe, odporne na wysoką temperaturę i łatwe do układania. Rury z PB są odporne na działanie wielu kwasów i zasad, a nawet rozpuszczalników o słabym stężeniu Polibutylen jest bardzo elastyczny i nie ma pamięci kształtu (rura po rozwinięciu ze zwoju nie sprężynuje). Rury z PB są dostępne w dwóch postaciach: do instalacji wody zimnej i ciepłej oraz typu z osłoną antydyfuzyjną - do instalacji centralnego ogrzewania. Nie można ich wystawiać na działanie promieni UV, dlatego muszą być ukryte w bruzdach lub w wylewce.

Rur z polichlorku winylu (PVC) używa się w instalacjach kanalizacyjnych i drenarskich oraz jako rur osłonowych do kabli, a także w instalacjach wodociągowych. Zalecana temperatura pracy to 0-60°C.

Rury z chlorowanego polichlorku winylu (CPVC) można stosować także do instalacji ciepłej wody - wytrzymują temperaturę do 100°C. Poniżej zera tworzywa te stają się kruche i nie nadają się do użytku.

Polietylenowe (PE). Polietylen jest materiałem bardzo odpornym chemicznie i elastycznym, a więc łatwym do układania nawet w niskiej temperaturze. Występuje w kilku odmianach: - LDPE - polietylen niskiej gęstości; rury z tego tworzywa stosuje się do budowy przyłączy do wody zimnej oraz instalacji wodociągowych, - MDPE i HDPE - polietylen średniej i wysokiej gęstości; rury z tych tworzyw stosuje się w instalacjach kanalizacyjnych, - PEX - polietylen sieciowany, stosowany powszechnie w instalacjach centralnego ogrzewania. - PEX-AL-PEX - w których zatopiona jest wkładka z aluminium . Ta dodatkowa warstwa zmniejsza radykalnie wydłużenia cieplne rury i zapobiega przenikaniu do instalacji tlenu. Ponadto dzięki niej rury nie mają pamięci kształtu, co umożliwia ich trwałe wyginanie i kształtowanie, a to z kolei znacznie ułatwia układanie instalacji i ogranicza zużycie drogich łączników. Rury wielowarstwowe są obecnie najbardziej wszechstronne. Można je stosować do wykonywania instalacji wody zimnej, ciepłej i centralnego ogrzewania oraz prowadzić w dowolny sposób zarówno w podłodze, jak i pod tynkiem. Trwałość instalacji z tworzywa sztucznego szacuje się na 50 lat,

Rury PE rury wielowarstwowe PEX-AL.-PEX

Instalacje z rur stalowych

Ten system charakteryzuje się wieloma niedoskonałościami : brakiem odporności na korozje, podatnością na zarastanie kamieniem, dużą chropowatością, brakiem odporności na prądy błądzące, wysokim przewodnictwem cieplnym, słabym tłumieniem fal akustycznych oraz dużą czasochłonnością prac montażowych i konserwacyjnych. Wewnętrzna powierzchnia rur stalowych nie jest gładka. Łatwo osadza się na niej kamień.Stal jest również podatna na korozję, która może występować zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz rur. O taką instalację trzeba szczególnie dbać – rury muszą być z zewnątrz osłonięte otuliną lub pomalowane. Ponieważ w rurach stalowych zawsze pojawia się korozja, ich ścianki powinny być odpowiednio grube, aby były trwałe. Jednak rury stalowe ocynkowane są odporne na wysoką temperaturę, wykazują dobre przewodnictwo cieplne i elektryczne, są sztywne, nie trzeba więc dodatkowo mocować przewodów do ścian. Choć cena samych rur nie jest konkurencyjna w porównaniu z cenami rur z innych materiałów, to koszt całego systemu (razem ze złączkami i grzejnikami) będzie niższy. W instalacjach wodociągowych mogą być stosowane pod warunkiem, że woda przesyłana nimi nie wpłynie na ich korozję. Jednak jakość wody w sieci nie jest odpowiednia (najczęściej odczyn pH jest mniejszy niż 7) , czego efektem jest korozja i "zarastanie" rur (dwutlenek węgla osłabia powłokę cynkową rury, a następnie wchodzi w reakcje z żelazem. Wynikiem tego są ubytki materiału, które ostatecznie mogą doprowadzić nawet do pęknięcia ścianki. Jednocześnie produkty korozji łączą się z solami mineralnymi zawartymi w wodzie i tworzą osad, zmniejszający przekrój rury. Na zjawisko to narażone są przede wszystkim przewody do wody ciepłej, w których powyższe reakcje zachodzą intensywniej Ciężkie i sztywne rury ze stali ocynkowanej dostępne są w postaci prostych odcinków, które łączy się za pomocą złączek i kształtki gwintowane, a miejsca połączeń uszczelnia się specjalnymi włóknami, taśmami i pastami. Wykonanie instalacji z tego materiału jest czasochłonne.

Instalacje z rur miedzianych

Rury miedziane nie korodują, są energooszczędne i trwale są gwarancja wysokiej jakości instalacji c.o. Położenie instalacji z rur miedzianych wymaga specjalisty. Rury układa się w specjalnych otulinach termicznych, co pozwala na znaczne zmniejszyć straty ciepła. Miedz nie ulega utlenieniu ani korozji ,jest trwała, ma działanie bakterio- i grzybobójcze. Dzięki temu instalacje hydrauliczne z miedzi ochronią nas przed wieloma chorobami, które woda wodociągowa niesie ze sobą do naszej kuchni i łazienki. Kwaśna i miękka woda występująca na terenach górzystych może jednak powodować rozpuszczanie się jonów miedzi, co wprawdzie nie ma dużego wpływu na trwałość rur, ale w instalacjach wodociągowych jest szkodliwe ze względów higienicznych.

Instalacje miedziane można łatwo demontować, przekształcać i zainstalować w innym miejscu. Miedz jest bardzo plastyczna, dlatego można z niej wykonać praktycznie każdy detal i nadać dowolna formę. Z tego tez powodu wykonawcy są gotowi wykonać praktycznie każde zlecenie bez względu na stopień jego złożoności. Montaż instalacji hydraulicznych z miedzi jest wyjątkowo prosty i oszczędny pod względem nakładu pracy. Ponieważ rury miedziane wykonuje się również w elastycznych zwojach, można zminimalizować ilość wykonywanych połączeń. Rury miedziane mają bardzo gładką powierzchnie ograniczającą do minimum osiadanie nalotów z wody. Miedź ma również szerokie zastosowanie w instalacjach gazowych

Wykonać instalacje i zapomnieć o niej to właśnie powód, dla którego ten właśnie materiał jest tak powszechnie używany we współczesnym budownictwie.

WODA - FAKTY

Zużycie wody

Możesz przetrwać około miesiąca bez jedzenia, lecz jedynie 5 do 7 dni bez wody.

Każdy Polak zużywa dziennie przeszło 600 litrów wody – przeciętny koszt (i tu se wpisz bo nie wiem). Każdego dnia każdy człowiek zużywa 7.5 litra wody na mycie zębów.

Dziesięciominutowy prysznic to 210 litrów.

Każde spuszczenie wody w toalecie to od 15 do 23 litrów.

Wyprodukowanie przeciętnego samochodu osobowego pochłania przynajmniej 150,000.

Cieknące krany narażają cię na stratę setek litrów wody dziennie.

Zasoby wody

3% wody na Ziemi to woda słodka, jednak jedynie 1% jest dla nas dostępny.

W Ameryce jest około 60,000 dostawców wody pitnej.

Chociaż publiczne źródła wody muszą spełniać warunki ustalone przez Ministerstwo Ochrony Środowiska, wiele ujęć dostarcza wodę o jakości znacznie niższej niż standardy. Jeżeli dostawca dostarcza wodę naruszającą ustalone standardy musi na mocy prawa informować o tym klientów.

Metody uzdatniania wody są wprowadzane w celu oczyszczania wody i niszczenia bakterii.

Rurociągi dostarczające wodę pitną powinny być regularnie czyszczone.

Dlaczego należy pić wodę ? Ponieważ składamy się głownie z wody. Organizm dorosłego człowieka zawiera 70% wody, co w przypadku mężczyzny ważącego 70 kg odpowiada co najmniej 50 litrom wody. U noworodków procent ten jest wyższy (75%), a u osób starszych niższy (50%). Aby utrzymać właściwy bilans płynów w organizmie, należy zachować równowagę pomiędzy ilością spożywanej i wydalanej wody. A jej straty są znaczne: w postaci moczu (1 do 1,5 litra), z oddechem (0,5 litra), poprzez oddychanie skórne (0,5 litra), z potem (od 0,5 do 10 litrów w przypadku intensywnego i długotrwałego wysiłku). W sumie wynoszą one minimum 2,5 litra dziennie.

Jak rozpoznać odwodnienie organizmu? Ugasić pragnienie czy zapobiec odwodnieniu? Wystarczy, że wypijesz łyk albo dwa wody, a uczucie pragnienia zniknie. Nie oznacza to jednak wcale, że Twój organizm nie potrzebuje już więcej płynów. Aby zachować odpowiedni bilans wodny organizmu - powinieneś wypić o wiele więcej. Jeśli oprócz pragnienia odczuwasz suchość w ustach, masz podwyższoną temperaturę, jesteś rozdrażniony - bardzo możliwe, że grozi ci odwodnienie. Aby to rozpoznać, ujmij w palce fałdkę skóry na zewnętrznej stronie dłoni, uszczypnij się lekko i przekręć delikatnie maksymalnie do 45° i puść. Jeżeli ślad nie znika natychmiast, wypij szklankę wody lub wezwij lekarza

Zdecydowana większość naszych polskich wód powierzchniowych mieści się już tylko w III-ej klasie czystości, albo w żadnej z klas /ponad 80%/ są to ustawowo ścieki nienadające się nawet do kąpieli. I tu dla przykładu ogromne ilości tzw. "metali śmierci" jak ołów, rtęć, chrom i inne, często lądują w naszych wodach też w postaci soli, których nikt już nie odważy się nazwać mineralnymi. Zakłady wodociągowe pracujące wg technologii wymyślonych już przed 100 laty, nie oczyszczają w pełni z zanieczyszczeń chemicznych wody. W związku z tym związki chemiczne, te niegroźne /śladowe ilości soli mineralnych/, jak i te toksyczne przedostają się do wody wodociągowej.

Butelkowana woda mineralna może kosztować wielokrotnie więcej niż „kranówa” lecz wcale nie staje się przez to czystsza i bezpieczniejsza.

Czy plastikowe butelki mogą truć? (Wersja elektroniczna artykułu opublikowanego w Metro , wydanie 02.02.2006 nr. 772) Trujące substancje - m.in. antymon stosowany do produkcji niektórych opakowań - przedostają się do wody, którą później pijemy .(…) O tym, że antymon jest szkodliwy dla zdrowia, mówiło się do tej pory głównie w przypadku plastikowych grzechotek i gryzaków dla niemowlaków. - Zabawki nie powinny zawierać antymonu, bo dzieci wkładają je do ust. Substancja może przenikać do organizmu, a po dłuższym czasie może to skutkować schorzeniami wątroby, nerek, a nawet rakiem - przestrzegali naukowcy Teraz temat antymonu wraca. Naukowcy z Uniwersytetu w Heidelbergu kierowani przez profesora Williama Shotyka przebadali za pomocą bardzo czułej aparatury wodę mineralną z plastikowych butelek. Okazało się, że gdy przechowywana jest dłużej można w niej znaleźć antymon. Według prof. Shotyka to niebezpieczne dla ludzi. Radzi więc używać butelek zrobionych z PP (ang. polypropylene), a nie z PET (polyethylene terephthalate). Dlaczego? Stwierdził, że woda mineralna przechowywana w butelkach PET zawiera 46 razy więcej antymonu. Co więcej, gdy badania powtórzono po trzech miesiącach przechowywania wody mineralnej, stężenie antymonu w wodzie z butelek PET wzrosło prawie dwukrotnie

Jaka jest dopuszczalna zawartość pierwiastków i związków chemicznych w wodzie pitnej i mineralnej? Niestety porównanie norm zatwierdzonych przez Ministra Zdrowia dla wody pitnej z naszego wodociągu z obowiązującymi dla wód mineralnych ukazuje zadziwiającą liberalność przepisów! A przecież chodzi o nasze zdrowie. Wcześniejsze przepisy MZ z 1990 r. - pochodzące sprzed "boomu" na wody mineralne produkowane niemalże w każdej wiosce - nie dopuszczały obecności żadnych zanieczyszczeń chemicznych z powierzchni. Czyżby lobbing rozlewni wody spowodował zmianę niewygodnych przepisów? Dla wysoce trujących pierwiastków jak: rtęć, kadm, arsen i antymon dopuszczalne normy są takie same Natomiast dla pozostałych pierwiastków i związków jak: benzo(a)piren, DDT, ołów (PB), glin, chrom, cynk czy cyjanki normy te zostały jedynie obniżone…

„Rak” to wodna istota….

Co powinniśmy wiedzieć o substancjach kancerogennych płynących z naszych kranów ? Polska słabiej chroni konsumentów wody niż pozostałe kraje UE Ochrona polskiego konsumenta przed masowym zagrożeniem czynnikami rakotwórczymi jest drastycznie słabsza w porównaniu z ochroną konsumenta w Unii Europejskiej. Najbardziej charakterystycznym przykładem są normy jakości zdrowotnej wody do picia i potrzeb gospodarczych. W nowelizowanej obecnie dyrektywie europejskiej ustalane są normy na 11 kancerogenów, które mogą występować w wodzie również w Polsce, ale u nas 6 z nich nie jest normowanych wcale, a więc polska woda z kranu nie jest badana przez służby kontrolne na obecność co najmniej sześciu substancji rakotwórczych uznanych w Europie za zagrażające zdrowiu publicznemu. Woda jest niebezpieczna Kancerogeny obecne w wodzie którą pijemy, zagrażają zdrowiu wszystkich, od niemowlęctwa do starości, niezależnie od stylu życia lub warunków pracy. Należy dodać, że czynniki rakotwórcze pobierane przez całe życie z wodą pitną przyspieszają kancerogenezę związaną z paleniem tytoniu, piciem alkoholu lub warunkami pracy i zamieszkania (azbest, radon, itd.) Niektóre z nich w dramatyczny sposób wpływają na występowanie raka wśród konsumentów. Obliczono, że rak skóry występuje u 6 osób na dziesięć tysięcy konsumentów zaopatrywanych w wodę z zawartością arsenu 10 mcg/l. Raki skóry nie prowadzą zazwyczaj do śmierci (nie dotyczy czerniaka) i w tym przypadku ryzyko dodatkowego zgonu z powodu raka jest niskie, ale prawdopodobnie nie niższe niż 1 na milion. Amerykańska Agencja Ochrony Środowiska) oszacowała górną granicę ryzyka zachorowania na raka u ludzi stale korzystających z wody do picia, w której chlorek winylu wykrywany jest na poziomie 1 mg/l. Ryzyko to jest zatrważająco wysokie, bo szacunkowe dane pokazują, iż tylko z tego powodu w miasteczku liczącym 10 tys. mieszkańców może zachorować na raka aż 644 spośród nich. Polskie przepisy sanitarne dopuszczają zawartość arsenu na poziomie 50 mcg/l i nie uwzględniają wcale normy na chlorek winylu Groźny chlorek winylu - PCV Chlorek winylu, który jest jednym z najgroźniejszych czynników rakotwórczych znanych ludzkości, to bezbarwny gaz o słabym słodkim zapachu. Większość ludzi wyczuwa jego obecność w wodzie dopiero przy stężeniu 3,4 mg/l. Międzynarodowa Agencja Badań nad Rakiem uznała już w 1979r. za wystarczające powody na rakotwórczość chlorku winylu u zwierząt w badaniach laboratoryjnych. W 1987r. chlorek winylu został wpisany do wykazu 70 czynników bezspornie rakotwórczych dla człowieka. Do narażenia dochodzi najczęściej przez drogi oddechowe i przez skórę, co występuje głównie w miejscu pracy, przez skażenie powietrza atmosferycznego i wód, a w ograniczonym zakresie w wyniku użytkowania wytworzonych produktów. Głównym źródłem chlorku winylu w środowisku są kominy fabryczne i ścieki odprowadzane do wód powierzchniowych z zakładów produkcji plastyku. Uwolniony w ten sposób chlorek winylu ostatecznie trafi do atmosfery, znacznie mniejsze ilości dostaną się do wód podziemnych. Chlorek winylu wykrywano w stężeniach tak wysokich jak 0,008 mg/l w wodach powierzchniowych i ponad 0,38 mg/l w wodach podziemnych. Monomer chlorku winylu jest macierzystym składnikiem polichlorku winylu (PCW), masy plastycznej o niezliczonych zastosowaniach. Stwierdzono, że występuje migracja chlorku winylu ze sztywnych rur PCW stosowanych w sieci wodociągowej do rozprowadzania wody pitnej. Nasilenie migracji jest wprost proporcjonalne do resztkowego poziomu chlorku winylu w samej rurze. Większość populacji generalnej nie bywa narażona na działanie chlorku winylu w wyniku spożywania wody pitnej. Jednak osoby, które korzystają z tych rur wodociągowych z PCW, które nie były poddane procesom wystarczającym do usunięcia monomeru chlorku winylu, mogą przyjmować z wodą od 0,06 do 2,8 mcg chlorku winylu dziennie. Należy podkreślić, że dopuszczalne spożycie dzienne chlorku winylu jest zasadniczo równe zeru

Należy unikać picia wody z naturalnych źródeł lub rzek w trakcie wędrówek turystycznych.

Litr benzyny może zatruć 200,000 litrów wody.

Możemy zapobiec zanieczyszczeniu źródeł wody pitnej przez zwykłe, staranne pozbywanie się produktów chemicznych i toksycznych.

Procenty

75% każdego drzewa to woda.

75% ludzkiego mózgu to woda.

66% ciała ludzkiego to woda.

67% wody w domu zużywa się w łazience.

Mieszkańcy miast na całej ziemi "produkują" dziennie od 100 do 150 milionów ton bogatych w organiczne substancje odżywcze ludzkich ekskrementów, z których większość topią w wodach naszej planety, jednocześnie je zanieczyszczając. Tymczasem te same pierwiastki jak azot, fosfor, potas (znajdujące się przecież w odchodach ), konieczne do uprawy roślin muszą być zakupywane przez rolników w postaci nawozów sztucznych. Environmental Protection Agency szacuje, że marnotrawstwo to stanowi kwotę ok. 1 mld dolarów rocznie. Miasto Seattle w stanie Washington wykorzystuje powtórnie każdy gram ze 100 tys. ton płynnych odpadów, jakie milion jego mieszkańców produkuje co roku.

W ramach przygotowań do Igrzysk Olimpijskich w 2008 r. pekińskie władze przeznaczyły ok. 100 mln złotych na modernizację systemu toalet publicznych. W stolicy Chin ma powstać ponad 700 nowych szaletów, a istniejące mają zostać zmodernizowane.

Podczas wystawy Ideal Home Show w Londynie zaprezentowano najdroższą toaletę świata, wyposażoną w rozbudowany system elektronicznej rozrywki. Toaletę zaprojektował brytyjski magazyn "T3", specjalizujący się w pisaniu o elektronicznych gadżetach. Pełny komfort użytkownikom toalety mają zapewnić telewizor LCD, system dźwięku przestrzennego i odtwarzacz DVD, a także odtwarzacz iPod. Nie zabrakło dostępu do telewizji satelitarnej. Oczywiście wszystkie urządzenia można obsługiwać bez ruszania się z miejsca - pomaga w tym umieszczony w ścianie obok muszli ekran dotykowy. Osoby, które obawiają się, że podobny system - bez wątpienia sprzyjający długim wizytom w ubikacji - zainstalują sobie ich współlokatorzy, mogą jednak spać spokojnie. Koszt takiego rozwiązania to 25 tys. GBP, czyli ponad 140 tys. PLN.

Z danych Programu Narodów Zjednoczonych Ochrony Środowiska wynika, że na świecie 2,4 miliarda ludzi nie korzysta z żadnych toalet. Brak toalet lub ich zły stan stanowią zagrożenie dla środowiska i dla zdrowia ludzi, przede wszystkim zaś dla dzieci.

Słynąca z bogactwa, czystości i sprawnego działania Genewa, chce mieć miejskie toalety na najwyższym poziomie i zamierza kosztem 10 mln. dolarów zainstalować 35 nowych przybytków. Każda z nowych toalet ma być zaprojektowana przez innego architekta i kosztować 370 tys. franków szwajcarskich (239 tys. euro) - mniej więcej tyle samo co jednoosobowy apartament w centrum miasta. Zainstalowano już trzy nowe toalety, "funkcjonalne i wyposażone zgodnie z najwyższym standardem sanitarnym" - chwali się miasto na swojej stronie internetowej. "Z zewnątrz każda publiczna toaleta jest inna i dopasowana do otoczenia". Za skorzystanie z tak znakomitej, samooczyszczającej się toalety, z muzyką typu ambient, trzeba zapłacić 0,32 euro. Ale nie można przeciągać pobytu ponad kwadrans.

  • ok. 2500 p.n.e. - w mieście Lothal w Indiach we wszystkich domach używa się toalet spłukiwanych wodą;
  • ok. III w. p.n.e. - władca z chińskiej dynastii Han zostaje pochowany z sedesem;
  • ok. 1700 p.n.e. - kreteński władca Minos jest posiadaczem klozetu wodnego, podłączonego do systemu ściekowego
  • 69 n.e. - cesarz Wespazjan opodatkowuje toalety publiczne, dając początek powiedzeniu, że "pieniądze nie śmierdzą";
  • 1272 - pierwszy polski wodociąg (Wrocław);
  • 1596 - Sir John Harrington buduje sedes spłukiwany wodą dla swojej matki chrzestnej Elżbiety I;
  • 1739 - w pewnej paryskiej restauracji po raz pierwszy wprowadzone są oddzielne toalety dla kobiet i mężczyzn;
  • 1775 - angielski zegarmistrz Alexander Cumming wynajduje syfon;
  • 1851 - podczas Wielkiej Wystawy w Londynie popularność zyskuje publiczna toaleta zainstalowana w Crystal Palace;
  • 1868 – Samuel Males konstruuje pierwszy pisuar;
  • 1881 – budowa sieci kanalizacyjnej w Warszawie;
  • 1882 - Artur Ashwell opatentowuje zamek do toalet z tabliczką "wolne / zajęte";
  • 1889 - pierwszy sedes z fajansu;
  • koniec XIX w. - Thomas Crapper konstruuje pierwszą nowoczesną miskę ustępową;
  • 1895 – rozpoczęcie prac nad PVC;
  • 1905 - szwajcarska firma Geberit konstruuje drewnianą spłuczę nadtynkową z ołowianą powłoką uszczelniającą wewnątrz;
  • 1935 - początek produkcji rur z PVC;
  • 1939 - początek produkcji polietylenu;
  • 1955 - początek produkcji HD-PE (polietylenu utwardzonego);
  • 1955 - początek produkcji polipropylenu;
  • 1968 - początek produkcji rur z polietylenu sieciowanego;
  • 1977 - Geberit prezentuje system przenoszący obciążenie z przyborów sanitarnych;
  • 1991 - brytyjska forma Hepworth wypuszcza na rynek system Hep2o z polibutylenu (łączenie za pomocą wcisku).

(źródło: www.dyplom.pazdziora.com)

Copyright HYDROPOGOTOWIE - Pogotowie wodno-kanalizacyjne - profesjonalne usługi hydrauliczne z udrożnieniem i czyszczeniem kanalizacji na terenie trójmiasta: Gdańsk, Gdynia, Sopot, Rumia, Wejherowo.